درخشان ترین ماهواره جهان ساخته شده توسط روسیه

مهندسان دانشگاه مسکو با جمع آوری بودجه ۲۰ هزار دلاری مشغول ساخت ماهواره ای هستند که درخشان ترین شی در آسمان شب خواهد بود. این ماهواره همچنین قابلیت از بین بردن زباله های فضایی را دارد

به گزارش مهر به نقل از نیواطلس، دانشمندان روس مشغول کار روی ماهواره Mayak هستند. قرار است این ماهواره درخشانترین شی در آسمان شب باشد.  این ماهواره حاصل فعالیت مهندسان مکانی دانشگاه مسکو است.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

لباس فضایی چیزی فراتر از یک دست لباس است که فضانوردان به هنگام راهپیمایی فضایی برتن می‌کنند. یک لباس فضانوردی کاملا مجهز در واقع یک سفینه‌ی فضانوردی تک نفره است.

اسم رسمی که در شاتل فضایی و ایستگاه فضایی بین‌المللی برای لباس فضانوردی استفاده می‌شود Extravehicular Mobility Unit یا EMU است. “Extravehicular” به معنای خارج از وسیله‌ی نقلیه یا سفینه‌ی فضایی و “Mobility” به معنای امکان تحرک فضانورد در لباس فضانوردی است. لباس فضانوردی از فضانورد در برابر خطرات فضای خارج حفاظت می‌کند.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

 تصویری هنری از کپلر-۳۵b، سیاره ی “تاتووین”- لینت کوک می گوید: «این نگاره چندین بار تغییر کرد زیرا برای کشیدن آن، من و ویلیام ولش بارها در راستای مدارها به پس و پیش رفتیم و آذرخش سمت تاریک سیاره، درخشش شفق و بسیاری از چیزهای دیگر را تنظیم کردیم. آنچه که به هنگام کار با اخترشناسان تاثیر ویژه بر من می گذارد، توجه آنان به ریزه کاری هاست، در حالی که همه ی ما می کوشیم چیز درستی از آب در بیاوریم.»

دانشمندان از سال ۱۹۹۲ که نخستین سیاره ی فراخورشیدی را که به گرد ستاره ای در ورای خورشیدمان یافتند تاکنون بیش از ۸۰۰ سیاره ی بیگانه را شناسایی کرده اند.در این جا شرحی کوتاه از روش های اصلی که ستاره شناسان برای یافتن این دنیاهای دوردست به کار می برند را می خوانید.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

تعادل هیدرواستاتیک چیست؟

به این جملات توجه کنید: یک ستاره می‌تپد زیرا در تعادل هیدرواستاتیکی نیست. نیروی گرانی روی جرم خارجی ستاره که کاملا به وسیله فشار داخلی متعادل نیست، وارد می‌شود.
تعادل هیدرواستاتیک به چه معناست؟ اگر جدا از مباحث و فرمول‌های ریاضی بخواهیم آن را تعریف کنیم، باید بگوییم که
وزن هر لایه در ستاره باید توسط فشار در آن لایه متعادل شود.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

در این پست دو نرم افزار آموزشی موبایل که برای رصد و موقعیت یابی اجرام آسمانی بسیار مناسب می باشد را برای دانلود مستقیم قرار دادیم. این برنامه ها می تواند اجرام آسمانی را به شما نمایش دهند و شما یک افلاک نمای مجازی را همیشه در جیب خود داشته باشید. حتما برای یک بار هم که شده این شبیه ساز را امتحان کنید تا هیجان فضانوردی سراسر وجودتان را فرابگیرد!

برای دانلود به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

یکی از بزرگترین پرسش های کیهان شناسان فهم و توضیح رویدادهای آغاز کیهان است. ایده اصلی کار آنها مانند چک دوباره صحنه های ضبط شده توسط دوربین ورزشگاه هاست. برای تحلیل دقیق یک رویداد  و اینکه متوجه شویم در یک لحظه به خصوص چه اتفاقی افتاده است؛ باید فیلم را به عقب برگرداند. البته در خصوص کیهان دوربینی در کار نیست و این معادلات ریاضی و مدلسازی ها هستند که وقایع لحظات آغازین کیهان را به ما نشان می دهند.

پایه بسیاری از مدل های کیهان شناسی نظریه نسبیت عام اینشتین است که در سال ۱۹۱۵ مطرح شد. الکساندر فریدمان در سال ۱۹۲۳ به حل معادلات اینشتین برای زمانی مشخص در ابتدای شکل گیری کیهان دست یافت. نتیجه کار وی نشان می داد جهان در لحظات اولیه چگالی بسیار زیادی داشته ؛ چیزی مانند تکینگی در مرکز یک سیاهچاله. همچنین طبق یافتهء فریدمان؛ جهان در آغاز؛ دمای بسیار زیاد ؛ در حد ۱۰ به توان ۳۲ کلوین داشته است. چیزی که بعدها انفجار بزرگ یا Big Bang  نامیده شد.. در سال ۱۹۶۵؛ آرنو پنزیاس Arno Allan Penzias و رابرت ویلسون Robert Wilson که در حال آزمودن وسیله ارتباط رادیویی آزمایشگاه های بل تلفن بودند؛ متوجه تابش زمینه کیهانی ((CMB cosmic microwave background شدند. این موضوع شاهد محکمی در تایید نظریه های آغاز کیهان بود. تابشی معادل تابش سیاه در حدود ۳ کلوین که می شد آن را از هر جهت آسمان دریافت کرد.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

سوال: سیاهچاله‌ها به دلیل چگال بودن جاذبه ی زیادی دارند و به دلیل این جاذبه نور هم نمیتواند از آن عبور کند.پس همیشه سیاه است.اما ستاره‌های نوترونی بسیار چگال تر از سیاهچاله‌ها هستند ولی آنها را میبینیم.دلیلش چیست؟

پاسخ: خیر اینطور نیست. ستاره های نوترونی نسبت به سیاهچاله ها از چگالی کمتری برخوردار هستند. درواقع در عالم هستی جسمی چگال تر از سیاهچاله وجود ندارد.

برخلاف آنچه به نظر می رسد؛ “سال نوری” واحد اندازه گیری فاصله است، نه زمان و فاصله ای است که نور در یک سال در فضا طی می کند. به طور دقیق تر، اتحادیه ی جهانی ستاره شناسی سال نوری را فاصله ای می داند که نور در ۳۶۵٫۲۵ روز طی می کند. به زبان مشابه، میتوان ۶۰ مایل را در واحد اتومبیل-ساعت ( فاصله ای که یک اتومبیل در یک ساعت و در بزرگ راه طی می کند) بیان کرد. در واقع ما در در طول روز برای بیان فاصله از معیار زمان استفاده می کنیم. به عنوان مثال، “ده دقیقه مانده تا برسم” و …

نور با سرعت ۲۹۹۷۹۲ کیلومتر بر ثانیه حرکت می کند. فاصله ی ما تا نزدیک ترین ستاره ۴٫۳ سال نوری یا ۴۰٫۷ تریلیون کیلومتر است. اولین اشارات به سال نوری به سال ۱۸۳۸ و به دانشمند آلمانی به نام فریدریش بسل بر می گردد. او فاصله ی ما تا ستاره ای به نام “ماکیان ۶۱” را اندازه گرفت و اندازه ی آن ۶۶۰ هزار برابر بزرگتر از شعاع مداری زمین بود. او به این تنیجه رسید که نور در عرض ده سال می تواند به این ستاره برسد، اما علاقه ی خاصی در به کار بردن واژه ی “سال نوری” نداشت.( به این دلیل که در آن مقطع هنوز مشخص نشده بود که سرعت نور عنصری بنیادی در طبیعت است). در سال ۱۸۵۱، این واژه برای نخستین بار در آلمان و نشریۀ نجومی Lichtjare، ظاهر شد. بعدها اخترشناسان این واژه را به کار بردند و امروزه “سال نوری” حتی در متون علمی نیز واژه ای آشنا به حساب می آید.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...